Het was op een maandagochtend in juni. Ik had mij voorgenomen deze week volop te genieten van al het nieuwe dat ik zou gaan leren en de omgeving waar ik was (Ibiza!). Met een aantal medecursisten zat ik in een tent, op een berg, uitkijkend over een vallei. Die ochtend was ik vroeg opgestaan. Om voor de start van de trainingsdag nog een stuk te rennen en een beetje het eiland te ervaren. Voor mij is de ochtend met de zonsopgang het mooiste gedeelte van de dag. De wereld ontwaakt en ieder doet dat op zijn eigen manier.
Naast genieten en nieuwe dingen leren had ik mij ook voorgenomen om vooral veel te gaan doen tijdens deze week. Waar ik voorheen nog wel eens de strategie had om eerst af te wachten, te bezien hoe anderen het deden, nog een keer na te denken hoe ik het eventueel zou kunnen gaan doen om dan vaak tot de conclusie te komen dat er ergens nog een stemmetje in mijn hoofd was die vertelde dat ik het wel goed moest doen alvorens te beginnen. Resultaat: er gebeurde een hoop in mijn hoofd maar mijn uiteindelijke gedrag was dat ik geen actie ondernam. Kortom, deze week stond ook in het teken van actie in de (trainings)tent!
In plaats van een stapje naar achteren te zetten bij dingen die ik spannend vond besloot ik een stapje naar voren te doen. Deze afspraak met mezelf resulteerde er op die maandagochtend in dat ik mezelf verraste. Ik stak mijn hand omhoog op de vraag wie er voor de groep de geleerde theorie tot nu toe wilde presenteren. Van schrik wilde ik bijna mijn hand weer naar beneden doen. Afgeleid door het bekende stemmetje in mijn hoofd die opmerkte dat het wel goed moest zijn en dat dat door de geringe voorbereiding niet echt het geval was. Gelukkig was daar ook de herinnering aan de afspraak met mezelf. En sprak ik mezelf bemoedigend toe: “Stapje naar voren Greet was het motto van deze week”.
De presentatie ging vervolgens prima. Perfect? Nee nog niet perfect. Maar dat hoeft ook niet wanneer je aan het leren bent. Doordat ik in actie was gekomen leerde ik weer nieuwe kanten van mijzelf kennen. Het werd een mooie week. Margreet Boekee